η γυάλινη μπάλα

Γεια σας

Προ ολίγων ημερών έφτιαξα το ιστολόγιο μου. Είχαν δίκιο όσοι μου έλεγαν πως έχει ενδιαφέρον και θα μου αρέσει αυτή η ιδέα. 

            Σήμερα θα σας μιλήσω λίγο για μένα και δεν εννοώ για το βιογραφικό μου, αυτό ήδη το έχω γράψει, αλλά για κάποιες σκέψεις μου και συναισθήματα.

            Γεννήθηκα αρκετά χρόνια μετά τον πόλεμο του ’40 κι όμως οι πληγές που άφησε και ο θρήνος για τα χαμένα παιδιά φαίνονταν ακόμα και στην παιδική μου ηλικία. Η ζωή ήταν πραγματικά δύσκολη κι εγώ ήμουν πολύ μικρή για να μπορέσω να καταλάβω και να συμμεριστώ τους μεγάλους. Παρ’ όλες όμως τις δυσκολίες εισέπραξα αγάπη κι έμαθα να δίνω αγάπη. Ο τότε κόσμος για μένα βρισκόταν μέσα σε μια γυάλινη μπάλα, που γυάλιζε και ιρίδιζε συνεχώς. Ήταν ένας κόσμος όμορφος, γεμάτος οράματα και ιδανικά. Κι εγώ μπορούσα να πιάσω στα χέρια μου αυτή τη μπάλα και να την κοιτώ με δέος. Με τον καιρό όμως άρχισε να χάνει τη λάμψη της. Όλα όσα φάνταζαν όμορφα έχασαν την ωραιότητά τους.

            Πέρασαν χρόνια και η γυάλινη μου μπάλα έπαψε πια να υπάρχει, ο όμορφος της κόσμος χάθηκε μαζί της.
           Ίσως κάποτε μπορέσω και κρατήσω πάλι στα χέρια μου μια άλλη γυάλινη μπάλα με έναν όμορφο κόσμο.



                                                                                         Καίτη Λιανού-Ιωαννίδου