βράβευση

 
                                                               
                                                               

  

                                                               ΒΡΑΒΕΙΟ Ε.Π.Ο.Κ.


Α' βραβείο και βιβλίο χρονιάς για το "ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ"
Εκδόσεις Όστρια 2016

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Η ΚΥΡΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, Η ΜΑΜΗ

Τη λάτρεψα την κυρά Θεοδώρα κι ας μην τη γνώρισα ποτέ. Βέβαια σίγουρα θα διερωτάστε πως γίνεται αυτό. Πώς μπορείς να λατρέψεις έναν άνθρωπο άμα δεν τον γνωρίζεις, άμα δεν μιλήσεις μαζί του, να δεις τα μάτια του, την έκφραση, να δεις το χαμόγελο του. Άμα δεν του σφίξεις το χέρι και ο άλλος να σφίξει το δικό σου, πως μπορείς να ξέρεις. Κι όμως για την κυρά Θεοδώρα δεν χρειάστηκε τίποτε από αυτά, αρκέστηκα σε ότι άκουσα και… στο ότι υπάρχω, αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Η Θεοδώρα δεν είχε μπαμπά, κανείς δεν ήξερε τι συνέβη. Έμενε με την μητέρα της σ’ ένα φτωχικό σπιτάκι, στο τέλος του χωριού μας. Όταν ήρθαν, απ’ ότι μου διηγήθηκαν, σχεδόν δεν τις ήθελε κανείς. Αυτές όμως τα κατάφεραν και στέριωσαν και όχι μόνο αλλά αγαπήθηκαν από όλους.

Η ζωή της Θεοδώρας είναι πολύ συγκινητική κι έτσι σκέφθηκα να τη γράψω σ’ αυτό το μικρό διήγημα.

Γεννήθηκε σ’ ένα πολύ μικρό χωριό χωμένο μέσα στα έλατα. Τον πατέρα της δεν τον γνώριζε κανείς. Όταν κάποτε ρώτησε την μάνα της για κείνον η απάντηση που πήρε κάθε άλλο παρά κατατοπιστική ήταν, αφού της είπε πως την έφερε ένα πουλί πέρα απ’ το δάσος. Η Θεοδώρα μια μέρα που μάζευε ξύλα για να ανάψουν φωτιά και να βάλλουν το τσουκάλι να ψήσουν κανένα φαγάκι, που συνήθως ήταν κάποια σούπα όλο νερό συνάντησε μια μεσόκοπη γυναίκα και λόγο στο λόγο, κουβέντα στην κουβέντα έμαθε πως η Λεμονιά  δεν είναι μάνα της, πως τη βρήκε μωρό, στο δάσος, μόνη, τυλιγμένη σε μια βελέντζα, να κλαίει και την περιμάζεψε…….

                                                                _________________