Μικρές συνεντεύξεις
μεγάλων βιβλιοταξιδιών
Τι σας
ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αρχικά ήθελα να σ’ ευχαριστήσω για την
τιμή που μου κάνεις, αλλά και για τη χαρά που μου δίνεις να μιλήσω για το
καινούριο μου βιβλίο «Κοριός στο μαξιλάρι του Προέδρου».
Μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας.
Όποτε βρεθώ στην παλιά μου γειτονιά θα θυμηθώ, θα αναπολήσω το παρελθόν. Έτσι
κάποτε μπαίνοντας στο σπίτι που μεγάλωσα, θυμήθηκα και… συγκινήθηκα. Κάθε γωνιά
αυτού του σπιτιού κρύβει και μια διαφορετική ιστορία. Είναι οι στιγμές ζωής του
καθ’ ενός από εμάς που ζήσαμε εκεί και όχι μόνο δικές μας στιγμές, όχι μόνο
αναμνήσεις αλλά και στιγμές άλλων ανθρώπων που μου διηγήθηκαν. Η προσφυγιά, ο
πόλεμος, η λαβωμένη Αθήνα, τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα του 20ου
αιώνα θαρρείς πως παρέλασαν μπροστά μου, και τότε σκέφθηκα να γράψω μια ιστορία
που να βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, να είναι κάτι… θα μπορούσα να πω, να
βγαίνει μέσα από τις αναμνήσεις μου.
Πέρασε πολύς καιρός και αυτή η σκέψη δεν υλοποιήθηκε ώσπου κάποτε είδα
ένα όνειρο, τον τίτλο του βιβλίου «Κοριός στο μαξιλάρι του Προέδρου» κι έτσι,
έγραψα την ιστορία. Είναι η ζωή δυο ανθρώπων που γνωρίστηκαν τυχαία και μέσα
από την πορεία της ζωής τους θα ξετυλιχτούν γεγονότα από το 1922 με την
καταστροφή της Σμύρνης έως το 1990.
Αν θα
έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μου είναι πολύ δύσκολο,
τη στιγμή που αμέτρητες εικόνες κατακλύζουν τις σελίδες του. Μεγάλοι έρωτες, ανεκπλήρωτες
αγάπες, προσφυγιά, πόλεμοι, μυστικά, τρομερές αλήθειες. Τι θα μπορούσα να πω;
Ποια λέξη να χρησιμοποιήσω; Ζ Ω Η. Ίσως αυτήν τη λέξη. Ίσως.
Γιατί όλα… είναι ζωή.
Τι θα
συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μέσα στο βιβλίο
αυτό υπάρχουν στιγμές που περάσαμε όλοι μας, είτε ζήσαμε εκείνη την εποχή που
περιγράφω είτε όχι. Ας αφήσει λοιπόν ο αναγνώστης ελεύθερο τον εαυτόν του να
αγκαλιάσει τους ήρωες μου, να τους γνωρίσει και, να ζήσει μαζί τους το κάθε
λεπτό.
Αν το
βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό
ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Θα μπορούσε
να ταξιδέψει παντού, και αυτό το ταξίδι του να κρατούσε για πάντα.
Κλείστε τη μίνι
συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
«Όχι Σπύρο δεν καταλαβαίνω τι λες και δεν πρέπει να το
πιστεύεις αυτό. Δεν έφταιξες. Δεν έφταιξες. Δεν είσαι φονιάς».
_______
Η
συνέντευξη δόθηκε στην Τζένη Κουκίδου
